در شرایطی که زباله برای برخی از کشورها به عنوان “طلای کثیف”، منبع سرشار درآمد و فرصت های اقتصادی شده، هنوز بعداز قریب چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی، زباله همچنان در حال تهدید و چالش آفرینی برای شهرهای کشورمان بویژه شهرهای ساحلی، علی الخصوص برای شهرهای مازندران است.
زباله، نه طلای کثیف که ویرانگری در حال رشد
خرمن پر برکت طبیعت مازندران در آتش ویرانی های زباله می سوزد و طراوت و شادابی مازندران با پساب های خانمان سوز زباله ها جای خود را به پژمردگی و نابودی می سپارد و مسئولان این استان همچنان با گفتار درمانی خود، وعده های سرخرمن می دهند و سال هاست که خود در سرخرمن حاضر نمی شوند تا به حسابدهی بپردازند و مشخص کنند که چرا همه شان در آزمون بزرگ حل معضل زباله، همچنان نمره مردودی می گیرند و تعجب در آنجاست که باز هم در سرکلاس حاضر می شوند و وعده های خود را تکرار می کنند.
زباله زخمی است بر پیکره سرسبز و زیبای مازندران که این زخم روز به روز عمیق تر و کهنه تر می شود و تاکنون مرهمی برای آن پیدا نشد.
نه آن که پیدا نشود، که برای این بیمار به دنبال طبیبی حاذق نبودند تا بتوانند درمان مناسب برای این زخم بیابند.
غلبه زباله بر همت مسئولان در مازندران
هر فردی آمد و به عنوان مسئول، زخمی بر پیکره سبز و بکر استان مازندران زد و در آخر هم بدون ارائه راهکار مناسب موضوع پسماند و زباله های مازندران را رها کرد.
جلسات متعدد تشکیل شد و حرف‌های زیادی در ارتباط با موضوع پسماند در استان مطرح گردید و در نهایت، زباله‌های مازندران در اقصی نقاط استان به صورت غیر قانونی دفن می‌شود و پیامد آن هم آلوده شدن منابع آب زیر زمینی مازندران است.
نمونه های متعدد برای اوضاع نابسمان زباله در استان می توان نام برد، از غرب تا شرق استان هیچ اقدام برنامه ریزی شده برای ساماندهی زباله وجود ندارد.
در همه نقاط استان زباله یا در کنار جنگل دفن می‌شود، یا در کنار دریا دپو می‌شود و یا در نهایت مانند زباله شهرستان ساری با هزینه سالیانه ۱۳ میلیارد تومان این روزها بلای جان مردم محروم منطقه چهاردانگه مازندران است.
وعده هایی که نمک بر زخم طبیعت می پاشانند
افراد زیادی وارد استان مازندران شدند و قول دادند که حل کنند، حتی برخی از استانداران ماموریت شان ساماندهی بحث پسماند در استان اعلام کردند ولی همچنان زباله مانند نمکی است بر زخم بر پیکره طبیعت!
تا چند سال قبل که طرح جامع نبود، قبل از آن همت نبود، الان که طرح جامع مطرح است بحث عدم همت و منابع مادی مطرح است، تا بخواهد منابع مادی تامین شود طرح‌ها کهنه می شود.
البته عده ای در کنار همین موضوع زباله و پسماند به نا‌ن و نوائی رسیدند، بالاخره همین ۱۳ میلیارد تومانی که سالیانه شهرداری ساری برای ساماندهی زباله و انتقال به منطقه چهاردانگه پرداخت می کند، بخشی برای کرایه پرداخت می‌شود که اگر این موضوع هم به خوبی واکاوی شود به افرادی می‌رسیم که با مطرح کردن انتقال به این منطقه توانستند برای خودشان ماشینی بخرند و پیمانکاری شوند، صاحب دفتر و دستک و غیره…..
زباله های مازندران، نردبان رشد و ارتقاء عده ای
برخی‌ها به بهانه ساماندهی زباله و همنوا شدن با مردم نماینده مجلس شدند، عضو شورا شدند در هر دوره به بهانه رفع مشکل زباله به صاحب منسب شدند، اما زباله‌ها در استان همچنان روی زمین است.
این موضوع مربوط به همه نقاط استان است، خلاصه همین زباله که بلای جان است برای برخی‌ها نون آب داشت، اما برای مردم محروم و فقیر جز رنج و عذاب و برای محیط زیست استان مازندران جز نیستی و نابودی و فنا شدن!
دولت باید برای ساماندهی مناسب زباله اعتبار اختصاص دهد، اتفاقی که باید سالیان سال در کشور و استان مازندران انجام می‌شد، طرح ساماندهی مناسب زباله سالیان سال در کشورهای اروپائی که طبیعت مشابه استان مازندران دارند در حال اجرا است، اینکه چرا دولت اعتبار اختصاص نمیدهد، مسئله ای است که باید افرادی که خودشان را خادم ملت و مسئول می‌دانند پاسخ دهند.بلاغ