این عدد عجیب و غریب که از جیب مردم ایران رفته و  از نظر برخی کاندیداها، مشکل خاصی نیست بدان معناست که در طول این چند سال، از هر خانواده ایرانی،  برای دور زدن تحریم ها ۱۲۰۰،۰۰۰،۰۰۰ پول گرفته اند. بله! درست خوانده اید: “یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان!”

با این پول می شد یک بار برای همیشه بسیاری از مشکلات کلان کشور را به طور کامل حل کرد ؛ مثلاً:

می شد برای همه ۵ میلیون خانواده ایرانی فاقد مسکن خانه ساخت به طوری که حتی یک نفر هم در سراسر ایران مستاجر نباشد.

می شد همه مدارس کشور را در حد و اندازه مدارس اسکاندیناوی نوسازی کرد.

می شد همه کارخانه های راکد را فعال کرد و تولید و اشتغال و صادرات را رونق داد.

می شد همه ۴ میلیون خانوار تحت پوشش بهزیستی و کمیته امداد را با ارقام میلیارد تومانی، برای همیشه از فقر رهاند.

می شد داروهای تمام بیماران مبتلا به سرطان و بیماری های صعب العلاج را از بهترین داروسازان جهان تهیه کرد و به طور کاملاً رایگان در اختیارشان قرار داد.

می شد همه خودروهای غیراستاندارد کشور را با خودروهای روز جهان جایگزین کرد.

می شد همه نقاط خطرخیز جاده های ایران را اصلاح کرد و جان های زیادی را نجات  داد.

می شد همه هواپیماهای قدیمی را کنار گذاشت و ناوگان هوایی ایران را کاملاً نوسازی کرد.

و خودتان فکر کنید که دیگر چه کارهایی می شد با این پول بزرگ انجام داد!

۵۰۰ میلیارد دلار، در اقتصاد جهانی هم رقمی افسانه ای است.

برای تبیین بزرگی این عدد کافی است بدانید گران ترین سازه ای که بشر ساخته، ایستگاه فضایی بین المللی است که ۱۶۰ میلیارد دلار برای ساخت و نگهداری آن در دو دهه هزینه شده است و آنقدر این عدد بزرگ است که ۱۵ کشور ثروتمند جهان طی سال ها آن را تامین کرده اند.

کل بودجه سالیانه مالزی با آن همه رونق اقتصادی ۸۵ میلیارد دلار است؛ تونل مانش بزرگترین پروژه عمرانی تاریخ اروپا که دو کشور فرانسه و بریتانیا را از زیر دریا به هم وصل می کند و اتومبیل و کامیون و قطار در آن تردد می کنند، ۸ میلیارد دلار هزینه داشته است و برج خلیفه که به عنوان بلندترین برج کره زمین، نماد امارات متحده عربی  است، با ۱٫۵ میلیارد دلار و استادیوم عظیم ومبلی انگلیس هم با هزینه ۱٫۲ میلیارد دلار ساخته شده است.

با این اوصاف، با پولی که از جیب ملت ایران صرف دور زدن تحریم ها شد و در واقع هدر رفت، می شد بیش از ۳ ایستگاه بین المللی فضایی ساخت یا نزدیک ۶ سال تمام خرج کل کشور مالزی را داد یا ۶۲ ابر پروژه در حد تونل مانش اجرا کرد یا  ۳۳۳ برج مانند بلندترین برج دنیا ساخت و یا ۴۱۶ استادیوم در حد و قواره ومبلی احداث کرد. حال بماند که چقدر می شد جنگل کاری کرد و تجهیزات مدیریت منابع آب خرید یا ساخت و ایران را از ابربحران بی آبی رهانید و هزاران مورد دیگر!

حالا چرا وقتی صحبت از برجام و لغو تحریم ها و عادی شدن شرایط اقتصادی ایران می شود بعضی ها کهیر می زنند؟ علتش در همین عدد عجیب و غریب است.

این ۵۰۰ میلیارد دلار یا  ۳۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰,۰۰۰ تومان که دود نشده و به هوا نرفته است بلکه به بهانه دور زدن تحریم ها، بین دور زنندگان داخلی تحریم ها و شرکای خارجی شان که عمدتاً چینی ها هستند، تقسیم شده است (حالا متوجه شدید چرا چین که ظاهراً دوست ایران است، به همه قطعنامه های تحریم ایران رای داده است؟).

معلوم است کسی نه به “وطن دوستی” آراسته است و نه به “تقوا” و تا دیروز حتی یک میلیارد تومان پول را یک جا ندیده بود، وقتی ناگهان کنار سفره بی انتهای تحریم ها می نشیند، چنان ذوق زده می شود که تحریم ها را نه مایه نکبت که باعث ثروت می داند و برای ماندن تحریم ها، از هیچ کار کثیفی دریغ هم نمی کند چرا که به قول امام علی علیه السلام، “حب الدنیا یعمی و یصم” (حب دنیا انسان را کور و کر می کند).

معلوم است که چنین افرادی، کسانی را که به دنبال مذاکره و رفع تحریم و عادی سازی روابط با دنیا هستند متهم می کنند که این ها دارند کشور را تقدیم آمریکا می کنند و غربگرا و منفعل و ترسو هستند و هزار انگ دیگر!

حساب کاسبان خون آشام تحریم که مشخص است ولی دل هر ایرانی ایران دوستی از این کباب می شود که عده ای، بی آن که خود بدانند، فریب شعارهای ارزشگرایانه آنها را می خورند و بازیگر بی جیره و مواجب آنها می شوند و این در حالی است که خودشان هم قربانی تحریم اند و در یک دهه اخیر، خانواده شان یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان به همین کاسبان تحریم و رفقا و شرکای خارجی شان داده اند.

پزشکیان درست می گفت که “کشتگان جنگ تحریم فقرا هستند” و درست تر این بود که بیفزاید: “برندگان جنگ تحریم نیز همین ظاهرالصلاح هایی هستند که دکان سه بر در خیابان تحریم دارند” و به عنوان یک پزشک اضافه می کرد: “اگر هم روزی خود یا خانواده همینان به دارویی نیاز داشته باشند، از خود نیوریورک و لندن هم که شده،  جنس شان می رسد و رفع کسالت که شد، مردم را به پایداری فرامی خوانند!”