ونگ وا – اکبرمقدسی // استاندار مازندران در جدیدترین بازدید از بنای بیمارستان ۲۰۰تخت خوابی آلوکنده دستورات جدیدی درباره این بنا از جمله خارج کردن از مالکیت دانشگاه پیام نور و ارجاع به کارگروه زیربنایی استان جهت تعیین تکلیف، تغییر کاربری و واگذاری به بخش خصوصی را صادر کرد.

پروژه عظیم ۴۰ هزارمتری آلوکنده در اواخر دهه ۱۳۶۰ به منظور ساخت بیمارستان۲۰۰ تخت خوابی در سه طبقه از سوی معاونت درمان سازمان تامین اجتماعی کشور  برای استفاده مردم شهرستانهای ساری، نکا، بهشهر، گلوگاه و… درحال تاسیس بود. اما ناگهان در اوایل دهه ۱۳۷۰ متوقف شد چند سال بعد استقرار فرمانداری در نکا هم نتوانست پروژه را فعال کند.

سالهای بعد سازمان تامین اجتماعی دلیل متوقف کردن پروژه بیمارستان ۲۰۰ تخت خوابی آلوکنده را عدم توجیه اقتصادی و تغییر سیاست سازمان از ساخت بیمارستانهای بزرگ منطقه ای به بیمارستانهای کوچکتر در همه شهرستانها اعلام کرد. اما در محافل سیاسی شهرستان دلیل توقف پروژه را موضوعات سیاسی داخل شهرستان و رفتار سلیقه ای و شخصی برخی مسئولان در نکا می دانند. برخی حتی دلیل را تغییر مسیر کمربندی نکا از ضلع شمالی شهر به ضلع جنوبی می دانند! این پروژه پس از سالها بلاتکلیفی و نا امیدی از سازمان جهت تکمیل بیمارستان، مسئولان شهرستانی را به فکر تغییر کاربری انداخت.

اولین بار در اوایل دهه ۸۰ مسئولان از موافقت رییس دانشگاه آزاد اسلامی کشور برای تحویل و تغییر این مجموعه به مرکز علمی و پژوهشی دانشگاه آزاد در شمال کشور خبر می دادند. اما چندی بعد دانشگاه آزاد منصرف شد. سپس صحبت از ایجاد پارک علم و فن آوری استان مازندران در این مکان شد، اما بازهم خبری نشد. در نهایت در سال ۱۳۸۵ دانشگاه پیام نور آمادگی خود را برای ایجاد مرکز پژوهشی در این مکان اعلام نمود و این بنا و حدود ۱۰ هکتار زمین متعلقه را از تامین اجتماعی خریداری کرد. گفته می شود قیمتی که پیام نور به تامین اجتماعی پرداخت کرد حدود۴۳۰ میلیون تومان بوده است. اما دانشگاه پیام نور هم نتوانست کاری کند. این بی توجهی ها ناراحتی اهالی روستای آلوکنده را در پی داشته است و انها معتقدند اگر قرار باشد زمین به یک سازمانی واگذار شود تا به همان شکل رها شود یا سازمان مربوطه در آن کشاورزی کند خودشان از اراضی استفاده می کنند. همین موضوع در سالهای اخیر باعث تنش هایی میان برخی از اهالی و دانشگاه پیام نور شده و  کارشان به کلانتری و بازداشتگاه کشیده شد. اهالی آلوکنده به استناد نامه ای با امضای شورای اسلامی محل و اهالی در تاریخ ۴/۷/۱۳۶۸ به امام جمعه وقت اعلام کرده بودند« به شرطی ۱۰حدود هکتار زمین را بصورت رایگان در اختیار قرار می دهند تا همانطور که از قبل هماهنگ شد، بیمارستان ۲۰۰ تخت خوابی ولی عصر نکا در آن احداث شود در غیر اینصورت زمین فوق در اختیار هیچ پروژه دیگری قرار نخواهد گرفت.»

با توجه به این سند مهدی عزتی دهیار آلوکنده در ملاقات با استاندار گفت: طی نشستی که با اهالی داشتیم، اهالی حاضرند هر پروژه ای در این مکان احداث شود تا از این حالت رکود و بلاتکلیفی خارج شود. حال که بیمارستان نشد هر کاری که باعث رونق، اشتغال و پیشرفت منطقه است در آن صورت گیرد.

حال می بینیم دانشگاه پیام نور با گذشت حدود ۱۵ سال از تحویل پروژه حتی نتوانست یک آجر روی اسکلت قبلی اضافه کند عملا صلاحیتش را از دست داده است و دولت باید این پروژه ای که با مشارکت مردم به اینجا رسیده را تعیین تکلیف کند.

سید محمود حسینی پور استاندار مازندران در بازدید مذکور از این پروژه از گرفتن این ساختمان عظیم از دست دانشگاه پیام نور و واگذاری به بخش خصوصی جهت سرمایه گذاری جدید خبر داد. البته هنوز مشخص نشد چه کاربری در انتظار این ابر پروژه است. باید دید آیا بالاخره طلسم این زمین ۱۰ هکتاری آلوکنده که از بدو انقلاب درگیر مشکلات مالکیتی میان چند نفر کشاورز بومی و غیر بومی بوده تا زمانیکه برای خاتمه اختلافات به بیمارستان واگذار شد، اتفاقات بعد و اکنون؛ شکسته خواهد شد یا خیر؟

البته هنوز دهیاری، بخشداری ویا فرمانداری نکا، هیچ پیشنهادی برای کاربری بعدی این بنای عظیم ندادند. به گفته استاندار قرار شد کارگروه زیربنایی برای آن تصمیم گیری کند اما با یک حساب سر انگشتی برای تکمیل این پروژه ۴۰ هزار متری حدود ۱۶۰ میلیارد تومان اعتبار نیاز است. سرمایه گذاری با این ریسک بالا مستلزم طرحی کارشناسی شده و نوآورانه است. از طرفی این پروژه سالها بصورت متروکه در گوشه ای از روستا رها شده و به لحاظ امکانات زیرساختی مانند راه دسترسی و دیگر امکانات زیرساختی مناسب ، کمک دولتمردان را می طلبد.

در میان گفتگوهای مربوط به تغییر کاربری اسکلت ۳۰ ساله بیمارستان آلوکنده، عده ای پیشنهاد ایجاد پایانه صادراتی محصولات کشاورزی را مطرح کردند، یکی از صنعتگران در جلسه استاندار پیشنهاد ایجاد مرکزی با کشاورزی نوین(شاید منظورش کشاورزی طبقاتی باشد) را مطرح کرد.

اما آنچه اهمیت بیشتری دارد و خواسته مردم منطقه هم هست فعالیت و جنب و جوش این مجموعه که می تواند باعث رونق روستا و منطقه باشد. همانطور که اشاره شد در توان هر سرمایه گذار معمولی نیست که اینجا را سر و سامان دهد. مسئولان اگر قرار است اسکلت بیمارستان آلوکنده تغییر کاربری و به بخش خصوصی یا دولتی واگذار کنند از تجربه واگذاری به دانشگاه پیام نور درس بگیرند. در واگذاری به دانشگاه پیام نور قرار بود مرکز علمی پژوهشی تاسیس شود چرا دولت از دانشگاه پبام نور حمایت نکرد؟ در طی دو دهه اخیر دهها پروژه سنگین دولتی مانند دانشگاهها، مراکز درمانی، نمایشگاههای بین المللی، پارک علم و فن آوری، و… با همین حجم ساختمان و تاسیسات درمرکز و سایر شهرستانهای استان احداث شد چرا کسی به این پروژه توجهی نکرد؟ امروز هم می توان یکی از مراکز مهم تولیدی، اقتصادی و تجاری، علمی و فرهنگی، درمانی و یا حتی ورزشی استان مازندران را به این نقطه سوق داد. با توجه به موقعیت جغرافیایی منطقه به لحاظ دسترسی آسان به بندر، فرودگاه، راه آهن وحمل و نقل جاده ای این پیشنهاد را توجیه می کند.

حال باید منتظر بمانیم تا حسینی پور استاندار دولت سیزدهم در مازندران که بنظر می رسد نسبت به استانداران گذشته اختیارات بیشتری از هیات دولت دارد، چه تصمیمی در تغییر کاربری و یا واگذاری جدید این مجموعه می گیرد. اما لازم است یاد آور شویم؛ همانطور که اشاره شد حداقل سرمایه گذاری لازم در این مجموعه ۱۰۰۰ میلیارد تومان است. در واگذاریها بایستی دقت بیشتری شود.  یا پیشنهاد می شود ابتدا نقشه راه تهیه  شود واین مجموعه به چند بخش تقسیم شود تا سرمایه گذاران مختلف با توان مالی کمتر بتوانند از عهده کار برآیند.