اما برای افرادی که فراتر از این دولت و آن دولت، به “منافع کشور” و “آینده فرزندان شان” می اندیشند، مهم تر از روحانی و غیر روحانی، آینده کشورشان است و از این رو، اگر کاندیدایی قوی تر، مجرب تر و کارآمدتر از روحانی بیاید به آن فرد رأی خواهند داد ولی اگر افرادی که کاندیدا می شوند، فاقد “کارنامه و برنامه قوی” باشند و صرفاً به شعار و وعده و وعید بپردازند، ترجیح شان این خواهد بود که به روحانی رأی دهند تا کشور در مسیر توسعۀ ولو تدریجی باقی بماند.
ما نیز برآنیم که مهم نیست نام رئیس جمهور آینده حسن روحانی باشد یا خیر؟ مهم این است که هر که می آید، ایران را از مسیر رشد داخلی و تعامل جهانی باز ندارد.
اگر امروز بر این باوریم که روحانی بهترین گزینه موجود برای ریاست جمهوری است، به این دلیل است که از بین کاندیداهایی که نامشان بر سر زبان هاست، روحانی تنها کسی است که می تواند مسیر خروج ایران از بحران، حفظ آرامش، بازسازی زیرساخت های تخریب شده کشور، توسعه تدریجی اقتصادی و عادی سازی روابط ایران با دنیا را ادامه دهد.
قبلاً نیز گفته ایم و باور قلبی و تجربه جمعی همه ما ایرانیان نیز می گوید که ایران بعد از سال ها تنش و تلاطم، نیاز به آرامش، ثبات و تعامل با دنیا دارد.
ایران دیگر تحمل دعوا و تنش، ناسازگاری با دنیا، افراط و تفریط را ندارد.
ایران دیگر توان آن را ندارد آزمایشگاه افرادی باشد که ای بسا انسان های خوبی هم باشند ولی تازه کار، احساسی، شعارزده و بی تجربه اند. ریاست جمهوری محل آزمون و خطا نیست و مردم خسته ایران، موش آزمایشگاهی نیستند.