سایت تحلیلی «المانیتور» با انتشار گزارشی با اشاره به سفر اخیر حسن روحانی رییس جمهوری ایران به مسکو اشاره می کند که چرا این رویداد برای کل منطقه حائز اهمیت است.
این سایت می نویسد:« به نظر می رسد مسکو از سفر روحانی راضی است. اکنون روسیه به عنوان یک میانجی در روابط کشورهای خاورمیانه در نظر گرفته می شود.
این سفر از آن جهت اهمیت داشت که نخستین دیدار کاملا دو طرفه میان پوتین و روحانی بود. ناظران خارجی حدس و گماه زنی هایی را درباره موضوعات مورد بحث میان طرفین در این دیدار مطرح کرده اند.
برخی از خریدهای تسلیحاتی و معاملات در حوزه انرژی گفته اند و برخی دیگر باور داشتند که مذاکرات بیش تر حول محور تقویت تجارت دوجانبه و روابط اقتصادی بوده اند.
جلسه روحانی با پوتین اهمیت اش بدان خاطر است که پس از دیدار میان بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل با پوتین و هم چنین دیدار رجب طیب اردوغان رییس جمهوری ترکیه با همتای روس خود در دو سفر جداگانه به مسکو صورت گرفته است.
این موضوع نشان می دهد که روسیه در ارتباط با سه کشور قدرتمند در منطقه است. همه آنان دارای منافع استراتژیک در همکاری با مسکو هستند روسیه نیز تماس باز خود با تمام بازیگران منطقه ای مذکور را باز گذاشته است حتی در برهه هایی که آنان در مخالفت شدید با یکدیگر بوده اند. در نتیجه، پوتین در جمله آغازین خود تاکید کرد که ایران همسایه خوب ما، شریکی پایدار و قابل اعتماد است.
او در دیدار با نتانیاهو نیز گفت که روسیه تضمین می دهد که مستقیم و غیر مستقیم به ایران برای افزایش نفوذ آن کشور در منطقه در دوران پسا داعش در سوریه و عراق کمک نخواهد کرد.
روحانی امیدوار بود تا پوتین را متقاعد کند که روسیه کمکی به تقویت سیاست های ضد ایرانی آن رژیم نخواهد کرد و اطلاعات حساس را با اسرائیلی ها علیه ایران به اشتراک نخواهد گذاشت».
جنبه مهم دیگر این نشست از دید المانیتور علاوه بر موضوع اسرائیل، نگرانی ایران از این موضوع بود که عادی سازی احتمالی روابط روسیه با امریکای تحت ریاست جمهوری ترامپ به ضرر تهران تمام شود.
این سایت می نویسد:«ایران به طور جدی نگران است که کرمین از آن کشور به عنوان برگ برنده ای برای روابط بهتر با کاخ سفید استفاده کند.
به طور تصادفی نیز وزارت امور خارجه امریکا به تازگی تحریم های جدیدی را علیه هشت شرکت روسی به اتهام ارتباط با ایران و کره شمالی و نقض قانون منع گسترش تسلیحات سوریه اعلام کرد که خشم کرملین را به همراه داشت و روس ها گفتند که این اقدام در تناقض اشکار با تمایل ترامپ به حسن روابط با روسیه است.
یک روز پس از آن ایران اعلام کرد که تحریم هایی را علیه شرکت های نظامی امریکایی که گفته می شود از اسرائیل و شهرک سازی های آن رژیم حمایت کرده اند وضع کرد.
پوتین و روحانی احساسات مشترکی علیه تحریم ها دارند. آنان هر دو تحریم های یکجانبه کشورهای غربی علیه خود را نامشروع قلمداد کرده اند».
المانیتور در ادامه اشاره می کند که در نهایت روسیه و ایران شرکای تاکتیکی در سوریه بوده اند و منافع مشترکی در مقابله با گروه های سلفی رادیکال در سرتاسر خاورمیانه دارند.
این سایت اما اشاره می کند که روسیه رویارویی با سایر کشورهای شیخ نشین خلیح فارس در کنار ایران را در راستای منافع خود نمی بیند و نمی خواهد در بن بست روابط شیعه و سنی در منطقه درگیر شود.
این سایت می نویسد:«هیچ یک از دو شریک به طور کامل چشم انداز واحدی برای جنگ داخلی در سوریه و دوران پس از آن ندارند.
روسیه با معارضان سوری و هم چنین مقام های عربی در خلیج فارس گفت و گوهایی را داشته است و می خواهد در بلند مدت به عنوان میانجی در روابط ایران و اعراب فعالیت کند.
در بلند مدت نقش میانجی را داشتن بهتر از ان است که مسکو هوادار یکی از طرفین درگیر در جنگ سوریه قلمداد شود.
با این حال، اقدامات روسیه پیجیده هستند چنان چه اخیرا ظریف وزیر امور خارجه ایران گفت که روسیه می تواند به صورت موردی از پایگاه های نظامی ایران برای حملات هوایی علیه شبه نظامیان در سوریه استفاده کند».
المانیتور در پایان اشاره می کند که عامل انتخابات نیز یکی دیگر از عوامل مهمی بوده است که علت سفر روحانی به روسیه را مشخص می سازد.
این سایت می نویسد:«روحانی با این اقدام خواست نشان دهد که تمایل به گفت و گو و تعامل و نه برخورد و تقابل را دارد. به خصوص آن که مسکو یکی از مهم ترین امضاکنندگان برجام بوده است.
این سایت می نویسد:«پوتین نیز از عملکرد روحانی راضی بوده و گفته است که حجم مبادلات تجاری دو کشور در سال گذشته افزایشی ۷۰ درصدی داشته است. «ولادیمیر ساژین» کارشناس مسائل ایران در موسسه روسی خاورمیانه معتقد است که حسن نیتی در دیدارهای اخیر و پشت سر توافق های امضا شده وجود دارد.
او می گوید:«میان ایران و روسیه اختلاف نظرهایی وجود دارند اما هر دو کشور تمایل خود برای مقابله با معضلات در خاورمیانه را اعلام کرده اند. هر دو طرف برای رسیدن به راه حل های مشترک با یکدیگر گفت و گو می کنند. همکاری دو کشور مبتنی بر عملگرایی است».
المانیتور اشاره می کند که این سفر برای روابط دوجانبه ایران و روسیه اهمیت زیادی داشت.
این سایت می نویسد:«مسکو درباره دسترسی شرکت های انرژی روسیه به ذخایر نفت و گاز ایران، ایجاد یک منطقه ازاد تجاری بین ایران ، همکاری ایران با اتحادیه اقتصادی اوراسیا، ساخت دو راکتور جدید در بوشهر، نوسازی راه آهن ایران توسط روس ها و عضویت اینده ایران در سازمان همکاری های شانگهای خرسند به نظر می رسد».