ونگ وا: اخیرا امام جمعه محترم یکی از شهرستانهای استان مازندران در خطبه های نماز جمعه ضمن اشاره به روز ۹ دی یادی از انتخابات ریاست جمهوری ۸۸ کرد و گفت در سال ۸۸ عده ای اختلاف ۱۳ میلیون رای را قبول نداشتند در حالی که جبهه مقابل آنها در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ اختلاف ۲۵۰ هزار رای را پذیرفتند و به کاندیدای پیروز تبریک گفتند و…
هرچند این جزئیات چندان اهمیتی ندارد اما سوالاتی را در ذهن نگارنده متبلور ساخت.
چرا مخالفان دکتر روحانی اصرار دارند اختلاف آرایش را ۲۵۰ هزار رای نشان دهند در حالی که در انتخابات ۹۲ روحانی با حدود ۱۸ میلیون و ۶۱۳ هزار رای و قالیباف ۶ میلیون و ۷۷۲ هزار رای که اختلاف آرای دکتر روحانی با نفر بعدی ۱۲ میلیون ۵۳۶ هزار رای بود.
نکته دیگر اینکه امام جمعه بزرگوار اختلاف رای منتخب سال ۱۳۸۸ با نفر بعدی را بیش از ۱۳ میلیون اعلام کردند در حالی که اختلاف ۱۱ میلیون و ۲۵۴ هزار رای بود.
شاید تصور شود اشتباه شد، چرا این دوستان همیشه باید به یک سمت اشتباه کنند؟ چرا دائما یک اشتباه از تریبونهای مختلف تکرار می شود؟
اگر بر اساس تعداد آرای بالای ۵۰ درصد( حد نصابی که یک رئیس جمهور باید در دوره اول کسب کند) برای دوستان معیار سنجش باشد اشکال ندارد، نتایج سال ۸۸ راهم بر همین اساس محاسبه کنید که مابه التفاوت ۴ میلیون و ۸۷۷ رای است.
در اینجا قصد نداریم از اعتراضات ۸۸ دفاع کنیم. قطعا ریشه های اختلافات و اتفاقات در سال ۸۸ عوامل دیگری غیر از تعداد آرا است. اما اگر از همین زاویه هم نگاه کنیم می بینیم کاندیدای نفر دوم در سال ۸۸ حدود۳۴ درصد آرا را کسب می کند در حالی که نفر دوم انتخابات ۹۲ نصف آن یعنی ۱۶٫۵ درصد را به خودش اختصاص داد. همچنین اختلاف درصد آرای کسب شده منتخب اول و دوم در انتخابات ۸۸ حدود۲۸٫۵۶ درصد بوده در حالیکه اختلاف درصد آرای نفرات اول و دوم در سال ۹۲ – ۳۴٫۱۵ درصد بود که این نشان می دهد تعداد آرا و وضعیت منتخب اول و دوم انتخابات ۸۸ نزدیکتر از انتخابات ۹۲ بوده است.
شاید این آمار و ارقام از نظر بعضی از شهروندان اهمیتی نداشته باشد. نگارنده هم مدتها همین تصور را داشت. ولی می بینیم مکرر در اخبار و تحلیل های اصولگرایان شنیده شده که روحانی با اختلاف۲۵۰ هزار رای رئیس جمهور شد پس احتمال اینکه در انتخابات پیش رو رای نیاورد بالاست. و اینکه اصولگرایان اخلاق انتخاباتی را در ۹۲ بر خلاف رقیب رعایت کردند.
قطعا مردم عادی این نوع حرفها را در روزهای آینده بیش از پیش می شنوند. از آنجایی که ممکن است مشغله های فراوان حافظه تاریخی مردم را کمرنگ کرده باشد سعی شد یک بار دیگر این آمارها مرور شود.
درباره اخلاق انتخاباتی همین بس که در سال ۸۸ جریانی که پیروز شد بلافاصله قلع و قمع رقبا و طرفداران آن را از شب رای گیری آغاز و از همه توان خود برای تخریب و محدود کردن رقیب استفاده کردند و هنوز دست بردار نیستند و از هر فرصت و قدرتی که دارند تلاش می کنند رقبای خودشان را انگ فتنه بچسبانند و آنها را حذف کنند نمونه بارز آن تلاش عده ای در جلسه اخیر رای گیری سه وزیر پیشنهادی در مجلس دهم که نا کام ماند. اما در حالی که در سال ۹۲ اصلاح طلبان پیروز شدند و اکنون بیش از نصف پست های مدیریتی در رده های مختلف کشور را به رقبا و حامیان رقیبانشان سپردند.