این کتاب در امریکا جنجالی شده است؛ چرا که ادعاهایی درباره روند مذاکرات هستهای ایران و امریکا و مسائل دیگر مرتبط با روابط تهران – واشنگتن بیان می‌کند.
– «هدی الحسینی» روزنامه‌نگار نشریه «الشرق الاوسط» نزدیک به دولت عربستان سعودی در گزارشی تحت عنوان «جنگ‌های ایران و مماشات دولت اوباما با آن کشور» با «جی سولومون» نویسنده کتاب «جنگ ایران» صحبت کرده است.
به گزارش آفتاب‌نیوز؛ نویسنده این کتاب خبرنگار روزنامه «وال استریت‌ژورنال» در حوزه مسائل بین‌المللی است. کتاب در امریکا جنجالی شده است؛ چرا که ادعاهایی درباره روند مذاکرات هستهای ایران و امریکا و مسائل دیگر مرتبط با روابط تهران – واشنگتن بیان می‌کند.
الشرق الاوسط می‌نویسد: «این کتاب نامزد دریافت جایزه پولیتزر شده است و در آن از پیام‌های محرمانه میان مقام‌های امریکایی و ایرانی سخن گفته می‌شود و در آن شرح دیدارهای پشت‌پرده در عمان گفته می‌شود. نویسنده معتقد است که این مذاکرات پشت‌پرده خاورمیانه را تغییر داده‌اند و تحولات همچنان در جریان است. نویسنده در کتاب اشاره می‌کند که اوباما در سیاست خارجی خود وسواس زیادی برای دستیابی توافق هستهای با ایران بدون توجه به نارضایتی متحدان سنتی‌اش و بدون توجه به پیامدهای این موضوع برای آنان داشته است و جان کری نیز با شور و شوق زیاد در این مسیر او را همراهی کرده است.»
این نشریه در ادامه اشاره می‌کند که اوباما به مقام معظم رهبری پیام داده بود که اگر توافق هستهای حاصل شود دو کشور می‌توانند در مورد مسائلی چون مبارزه علیه داعش با یکدیگر همکاری کنند و ایالات متحده نیز در راستای سرنگونی دولت اسد در سوریه گام بر نخواهد داشت.
این نشریه در ادامه می‌نویسد: «سولومون می‌گوید کاخ سفید اصرار دارد که به مخاطبان بقبولاند سیاست‌اش در قبال ایران ارتباطی به سیاست در قبال سوریه ندارد. با این حال، واقعیت آن است که اوباما اهداف خاصی را در قبال سوریه اعلام کرد و پس از آن از این اهداف عقب‌نشینی کرد. سولومون اشاره می‌کند که در کتاب خود نشان داده سطح بالایی از جلسات مخفی میان مقام‌های ایرانی و امریکایی در عمان انجام شده است. او اشاره می‌کند که مقام‌های پنتاگون می‌ترسیدند که عملیات در سوریه مذاکرات هستهای با ایران را برهم بزند.
این خبرنگار مدعی است که اوباما نوشتن نامه به رهبر ایران را یک ماه پس از به‌ریاست‌جمهوری‌رسیدن آغاز کرده بود. او اضافه کرده است که اوباما فکر می‌کرد می‌تواند با ایران و حتی کره‌شمالی، بدون هیچ قید و شرطی مذاکره کند. سولومون اشاره می‌کند که اوباما در فاصله سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵ میلادی پنج نامه به مقام معظم رهبری نوشته بود تا اطمینان دهد که امریکا به دنبال تعییر نظام سیاسی در ایران نیست و این‌که توافق هستهای می‌تواند فتح بابی برای روابط دوستانه میان دو کشور باشد.
سولومون در پاسخ به این پرسش الشرق‌الاوسط که آیا رهبر‌ایران نیز به این نامه‌ها پاسخ داده‌اند یا خیر ادعا کرده است که ایشان دست‌کم به اولین نامه پاسخ داده‌اند. با توجه به منابعی که سولومون مدعیست به آنان دسترسی داشته، وی ادعا کرده است که در این پاسخ، مقام معظم رهبری درباره همکاری در مبارزه علیه داعش پاسخ داده‌اند و اشاره داشته‌اند که همکاری بستگی به نوع عملیات امریکایی‌ها دارد. در این کتاب سولومون اشاره کرده که جان کری وزیر امور خارجه امریکا متقاعد شده بود که اگر توافق هستهای به حصول نمی‌رسید وقوع جنگ میان ایران و امریکا قطعی بود و همچنین ایران سرعت خود را در برنامه هسته‌ای‌اش افزایش می‌داد.»
الشرق الاوسط در ادامه می‌نویسد: «سولومون در این کتاب همچنین اشاره می‌کند که محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران و همتای امریکایی‌اش سه بار در روز با یکدیگر در تماس تلفنی بوده‌اند. او همچنین اشاره کرده که این ارتباطات امروز هم ادامه دارد اما مطمئن نیست که تعداد دفعات تماس‌ها به میزان زیاد آن روزها و مشابه دوران مذاکرات هستهای باشد. نویسنده این کتاب همچنین گفته که کری به تماس با سرگئی لاوروف همتای روس‌اش فارغ از آن‌چه روسیه انجام داده، ادامه داده است. سولومون در این کتاب اشاره می‌کند که ایالات متحده دیگر قدرت سابق را ندارد و به نوعی سیاست خارجی اوباما نیز تحقیرآمیز بوده است. نویسنده کتاب معتقد است که از روز اول ریاست‌جمهوری، تمرکز اوباما بر روی موضوع ایران بود. او اضافه کرده که جان کری مایل به واگذاری امتیازاتی در زمینه غنی‌سازی اورانیوم به ایران بوده است. سولومون اشاره می‌کند کاخ سفید امیدوار بود که اوباما بتواند عکسی در حالت دست‌دادن به روحانی رییس‌جمهوری ایران در نیویورک بیاندازد و او این موضوع را با طرف ایرانی نیز درمیان گذاشته بود اما زمانی که اوباما در نیویورک حضور یافت روحانی در آنجا نبود. سولومون معتقد است که طرف ایرانی نگران بوده که روحانی به دلیل دست دادن احتمالی در داخل مورد حمله مخالفان دولتش قرار گیرد.»
سولومون همچنین اشاره می‌کند که کری مشتاق به سفر به ایران بود تا به دستاورد برجام به عنوان بزرگترین پیروزی که خود در آن سهیم بوده، مشروعیت بدهد. با این حال، به گفته سولومون برخی گروه‌ها در تهران از سفر کری به ایران استقبال نکردند. او می‌گوید فارغ از آن‌که چه‌کسی در انتخابات امریکا پیروز شود، رییس‌جمهوری جدید بحرانی تازه را ایجاد نخواهد کرد. او می‌گوید از تیم کلینتون شنیده که آنان به برجام متعهد هستند اما تحریم‌ها و فشار بیشتری را در حوزه حقوق بشر و برنامه موشکی ایران اعمال خواهند کرد. جی سولومون می‌گوید به احتمال زیاد هیلاری کلینتون رییس‌جمهوری بعدی امریکا خواهد بود. او امکان سفر کری به ایران پس از انتخابات ریاست‌جمهوری ۸ نوامبر پیش رو را نیز رد کرد.»
سولومون در پاسخ به این پرسش که اوباما چگونه با ایران مصالحه کرد، می‌گوید: «نوع مصالحه رییس‌جمهوری جالب بود. در زمینه یمن، کاخ سفید علیه اقدام نظامی موضع‌گیری نکرد اما علیه آن هم ایستادگی نکرد؛ چرا که می‌خواست عربستان سعودی از توافق هستهای واشنگتن با تهران حمایت کند. او اشاره می‌کند که اوباما مایل به بازی دوگانه در سیاست خارجی بود تا از سویی طرف عربستان را داشته باشد و در سوی دیگر با ایران مصالحه کند اما از همه طرف مورد انتقاد قرار گرفت.»